Opiekunka dziecięca

Zawód: opiekunka dziecięca

Poznaj przyszłe możliwości pracy!

 

Jeśli wierzyć co poniektórym amerykańskim filmom i serialom, do zdobycia kompetencji w zawodzie opiekunki dziecięcej wystarczy mieć piątkę rodzeństwa i być z nich najstarszym, co stanowi gwarancję rozległej wiedzy o zmienianiu pieluch… To na szczęście mit, który nie ma przełożenia na polskie realia ;)

Pierwszą rzeczą, której wymaga się w pracy z małymi i starszymi dziećmi są kwalifikacje, a dopiero potem zdobyte doświadczenie oraz referencje, co ma zagwarantować naszym najmłodszym, profesjonalną i fachową pomoc. Drugi mit dotyczący pracy w placówkach głosi, że do wykonywania pracy opiekunki niemowląt i małych dzieci niezbędne jest ukończenie studiów wyższych z zakresu wychowania przedszkolnego, edukacji wczesnoszkolnej, pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej lub specjalnej, ewentualnie legitymowanie się dyplomem pielęgniarki albo położnej. Prawdą jest, że do zawodu prowadzi wiele ścieżek edukacyjnych, wśród nich również kursy oferowane przez Collegium Medyczne Medica. Nasza dwuletnia szkoła policealna na kierunku opiekunka dziecięca ma bowiem w swojej ofercie cały arsenał zajęć teoretycznych i ponad 160 h praktyk – to więcej niż standardowo odbywa się na niejednym kierunku uczelni wyższej!

Sprawdź kierunek: opiekunka dziecięca

Ukończenie kursu wieńczy egzamin zawodowy potwierdzający zdobycie kwalifikacji i stanowiący niekwestionowany atut w momencie ubiegania się o pracę z dziećmi. A miejsc, w których takie kwalifikacje stają się bezcenne, jest obecnie wiele… i będzie jeszcze więcej. Oto kilka pomysłów na to, gdzie złożyć swoje CV po ukończeniu szkoły.

Praca w charakterze prywatnej niani

Jest pracą wymagającą, choć wymagania w tym wypadku zależą od osoby, która nas zatrudnia i niekoniecznie wiążą się z okazaniem odpowiedniego dyplomu. Niemniej jednak bardziej świadomi rodzice coraz częściej oczekują od swoich opiekunek czegoś więcej niż doświadczenia w opiece. Liczą na konkretne umiejętności m.in. planowania zabaw właściwych dla poszczególnych okresów rozwoju dziecka; stymulowania rozwoju psychicznego na danym etapie czy umiejętności modyfikowania metod wychowawczych ze względu na szczególe potrzeby ich pociechy. Zakres i charakter wykonywanych czynności, jak również godziny pracy są ustalane na podstawie umowy zawartej między obiema stronami, przy czym nic nie stoi na przeszkodzie, by jedna opiekunka dziecięca współpracowała z kilkoma rodzinami jednocześnie.

Praca w żłobku, przedszkolu

Alternatywą dla prowadzenia działalności indywidualnej może być praca w instytucji zajmującej się profesjonalną opieką nad małymi dziećmi w charakterze przedszkolanki lub pomocy/asystenta wychowawcy przedszkola (choć tylko do tej pierwszej konieczne jest zdobycie określonych kwalifikacji). Do obowiązków opiekunek dziecięcych należy tu głównie wykonywanie zabiegów higieniczno-pielęgnacyjnych oraz prowadzenie zajęć w salach przedszkolnych, gimnastycznych oraz na powietrzu, czyli całodzienna organizacja czasu dla maluchów. Opiekunka uczy dzieci posługiwania się przedmiotami codziennego użytku i zabawkami a także kształtuje u nich pozytywne przyzwyczajenia i nawyki – ważne w momencie przechodzenia z przedszkola do szkoły. Niejednokrotnie od potencjalnych kandydatek na stanowiska w przedszkolach oczekuje się też dodatkowych umiejętności: wokalno-muzycznych, artystyczno-technicznych i bogatej wyobraźni.

Tygodniowy czas pracy przedszkolanki to 22 do 25 godzin, przy czym może to być mniej lub więcej w przedszkolu prywatnym lub w osiedlowym klubie malucha. Dość atrakcyjną formą prowadzenia własnej działalności w tym zakresie może być też otwarcie przedszkola lub żłobka przyzakładowego, dla których od 2016 roku rząd przewiduje korzystne formy opodatkowania.

Praca w domu małego dziecka

Osoby o większej odporności psychicznej mogą wybrać pracę w innego rodzaju ośrodkach, na przykład tych, które zajmują się opieką nad dziećmi osieroconymi i przygotowywaniem ich do adopcji. Placówki tego rodzaju potrzebują kwalifikacji, jakie może zapewnić nam szkoła policealna, w tym między innymi: stwarzanie warunków do zapobiegania chorobie sierocej, do wszechstronnego i harmonijnego rozwoju przez nawiązywanie oraz podtrzymywanie kontaktu emocjonalnego. Rolą opiekunki dziecięcej jest tutaj w zasadzie zastępowanie nieobecnych rodziców pod każdym względem, od wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych po wychowanie i choć praca ma zazwyczaj charakter zmianowy, wymaga od pracownika pełnego fizycznego oraz psychicznego zaangażowania.

Praca w szpitalach i ośrodkach rehabilitacji

Podobnie jest z pracą w sanatoriach i ośrodkach leczenia, która także bywa niezwykle angażująca, ale przynosi ogromną satysfakcję z pomocy i wsparcia udzielanego najmłodszym. Pełnione tam funkcje opiekuńcze trudno sprowadzić do samej opieki i zdolności zapewnienia poczucia bezpieczeństwa czy minimalizowania stresu małych pacjentów. Wykwalifikowana opiekunka dziecięca musi przede wszystkim potrafić zdiagnozować i ocenić poziom rozwoju psychomotorycznego dziecka, współpracując z rehabilitantami doskonalić i przywracać jego sprawność motoryczną oraz manualną, a także nierzadko podejmować współpracę z dziećmi niepełnosprawnymi i chorymi fizycznie albo psychicznie. Nic więc dziwnego, że w arsenale pożądanych cech opiekunek dziecięcych znajdują się przede wszystkim: odpowiedzialność, cierpliwość i opanowanie, wrażliwość oraz empatia.

Jeśli przy wszystkich wymienionych cechach możecie postawić plus i lubicie kontakt z dziećmi… zapraszamy Was do Mediki. Tu nauczycie się wszystkiego, co potrzebne do zdobycia wymarzonej pracy!