Terapeuta zajęciowy
Połączenie wiedzy, empatii i kreatywności
Usprawnia, relaksuje, uczy życia… Tylko tyle i aż tyle może zaoferować osobom niepełnosprawnym psychicznie i fizycznie odpowiednio wykształcony terapeuta zajęciowy. Pracuje zarówno z dziećmi, jak i dorosłymi oraz osobami starszymi, które wymagają im tylko właściwej pomocy.
W wypadku terapeutów zajęciowych powiedzenie: „człowiek uczy się przez cale życie” nabiera zupełnie nowego znaczenia. I nie chodzi tylko o to, że powinni oni nieustannie swoją wiedzę pogłębiać… Ich zadaniem jest bowiem usprawnianie kondycji fizycznej, psychicznej i społecznej osób w każdym wieku, co pozwoli im lepiej funkcjonować w samodzielnym życiu.
Terapia zajęciowa. Praca z dziećmi
Praca terapeuty może oznaczać prowadzenie terapii dla dzieci z niepełnosprawnością fizyczną – wrodzoną lub nabytą w wyniku wypadku – i współpracę z zespołem rehabilitacyjnym w celu przywrócenia całkowitej bądź częściowej sprawności fizycznej zwiększającej samodzielność dziecka. Praca z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie polega z kolei na nauce obsługi przedmiotów, zabawek oraz przygotowaniu do pełnienia podstawowych ról społecznych, czemu służą różnorodne aktywności – począwszy od zajęć warsztatowo-świetlicowych, przez zajęcia kulturalno-oświatowe i artystyczne, po ćwiczenia rekreacyjno-sportowe.
Możliwe miejsca pracy: oddziały szpitalne, ośrodki rehabilitacyjne, sanatoria, szkoły specjalne, przedszkola integracyjne, zakłady opiekuńczo-wychowawcze.
Terapia zajęciowa. Praca z dorosłymi
Podobnie jak w wypadku dzieci może obejmować osoby niepełnosprawne fizycznie, wymagające usprawniania poszczególnych części ciała albo nauki posługiwania sprzętem rehabilitacyjnym ułatwiającym czynności życia codziennego. Może również dotyczyć niepełnosprawnych intelektualnie, u których kształtuje się samodzielność. Pracownie życia codziennego, umiejętności technicznych (obróbki drewna, metali itp.), pracownie artystyczne (rysunek, malarstwo, krawiectwo, zajęcia muzyczne, taneczne) czy komputerowe – to w nich pracują terapeuci, których zadaniem jest uczenie podopiecznych oraz skłanianie ich do realizacji zainteresowań czy pasji. Terapeuci zajęciowi ponadto mogą prowadzić terapię z osobami zdrowymi o różnym stopniu niedostosowania społecznego, np. z więźniami lub młodzieżą osadzoną w ośrodkach zamkniętych.
Możliwe miejsca pracy: oddziały szpitalne, ośrodki i poradnie rehabilitacyjne, poradnie leczenia nerwic, poradnie kardiologiczne, pracownie terapii zajęciowej, środowiskowe domy pomocy społecznej, placówki resocjalizacyjne.
Terapia zajęciowa. Praca z seniorami
Ostatnia, choć już coraz bardziej liczna grupa, z którą pracują terapeuci zajęciowi, to osoby starsze, które cierpią na przypadłości fizyczne oraz psychiczne związane z wiekiem. Zadaniem terapii zajęciowej w ich wypadku jest nie tylko skłonienie do aktywności fizycznej i poprawa sprawności manualnej, lecz również ćwiczenie zdolności zapamiętywania, kojarzenia faktów, a także poprawa relacji społecznych. Terapeuci zajęciowi wykonują więc ze swoimi podopiecznymi prace ogrodnicze, wikliniarskie, dziewiarskie, plastyczno-techniczne i inne, zależnie od ich zainteresowań.
Możliwe miejsca pracy: domy dziennego pobytu, domy pomocy społecznej, domy rencisty, kluby seniora, ośrodki pielęgnacyjno-opiekuńcze, ośrodki opiekuńczo-lecznicze, sanatoria, hospicja.
Jak zostać terapeutą zajęciowym?
To proste! Do zawodu prowadzi kilka ścieżek edukacji, wśród których można wymienić: czteroletnie studia wyższe; studia licencjackie i medyczną szkołę policealną. Ta ostatnia, z której programem w Collegium Medycznym Medica możecie zapoznać się TUTAJ, obejmuje 2 lata nauki – w tym 160 godzin praktyk! To najprostsza droga do zdobycia umiejętności niezbędnych w przyszłej pracy i nauki zawodu, który zyskuje na popularności zarówno w kraju jak i za granicą.
